Huijbergen, dorp aan de grens

Huijbergen
Fraaie bossen, heidevelden en stuifduinen typeren deze kern. De hoogteverschillen in het landschap zijn aanzienlijk. Het hoogste punt 'De Pilberg' ligt 32 meter boven NAP. Fraai zijn ook de overgangen in het landschap tussen de geaccidenteerde en vlakkere gebieden door de relaties tussen bodemgebruik en reliëf enerzijds en nederzettingen en cultuurgrond anderzijds bij Pilberg, Staartse Duinen, Eiland en Overberg. De Walse Duinen, de Staartse Duinen en de zeven heuveltjes zijn vrij toegankelijk en zeer geschikt voor wandelrecreatie. Naast de bezienswaardigheden zoals het Wilhelmietenmuseum, molen Johanna en de gerestaureerde Kempische boerderij aan de Staartsestraat 37, heeft Huijbergen een kampeerboerderij, een camping en een manege. Voorts heeft de dorpskern gezellige terrasjes en eetgelegenheden waar het voor de toerist goed toeven is.

Huijbergen
Huijbergen is een dorp in de gemeente Woensdrecht (provincie Noord-Brabant, Nederland). Het dorp telt op 1 januari 2005 ongeveer 2180 inwoners.
Tot eind 1996 was Huijbergen een zelfstandige gemeente. In het kader van grote herindelingen in Noord-Brabant werd het toen toegevoegd aan de gemeente Woensdrecht. De gemeente Huijbergen had een oppervlakte van 10,64 km².
In de voormalige gemeente liggen de kernen Huijbergen, demer en Eiland.
Ethymologie van de naam Huijbergen
De plaats Huijbergen is officieel sinds 1263 bekend. De plaatsnaam Huijbergen is mogelijk afgeleid van het woord hoi (Germaans hoi voor waterig gebied).
Korte geschiedenis van Huijbergen
De geschiedenis van Huijbergen wordt gedomineerd door de Wilhelmieten van het klooster Bazeldonk uit 's-Hertogenbosch. Het gebied van het dorp Huijbergen werd door Elisabeth, de opvolgster van Hendrik IV (overleden in 1268) geschonken aan voornoemde orde in 1277.
Na het vertrek van de laatste Wilhelmiet in 1847 gingen alle rechten naar de kloosterorde Christelijke Broeders van de Onbevlekte Ontvangenis van de Allerheiligste Maagd en Moeder Gods Maria (kortweg: "Broeders van Huijbergen"). Zij begonnen met een weeshuis dat later uitgroeide tot een bekend internaat, genaamd 'Ste. Marie'.
Nadat een groot deel van het klooster en andere markante gebouwen van Huijbergen in 1944 verwoest waren door terugtrekkende Duitsers is het klooster hersteld en uitgebreid. Het internaat werd in de periode 1970-1980 gefaseerd gesloten. Enkele gebouwen werden helaas gesloopt.