Het Fort van Brasschaat in al zijn glory.

De geschiedenis:

De bouw van een reeks pantserforten op de hoofdweerstandstelling op de rechteroever werd definitief beslist in juni 1906. Brasschaat zou een Fort van de ‘tweede orde’ krijgen. In 1911 was de ruwbouw afgewerkt. Om bomvrije ruimten te bekomen moesten de buitenmuren een dikte hebben van 2 m en de gewelven van 2,50 m. Reeds in 1912 was het duidelijk dat deze betonnen pantserforten geen weerstand konden bieden aan de op dat ogenblik in gebruik zijnde munitie. De bewapening bestond uit: Eén pantserkoepel voor een 15 cm kanon met een draagkracht van 8.400 meter. Twee koepels voor een 12 cm houwitser met een draagkracht van 6.300 meter. Vier koepels voor een 7,5 cm snelvuurkanon. Die hadden elk een schootsveld 360°. Alle bomen die het gezichtsveld verstoorden moesten verwijderd worden en in de omgeving waren alleen houten constructies toegelaten. Die konden indien nodig vlug in brand worden geschoten. Om de grachten onder vuur te kunnen houden waren her en der nog meerdere kleinere kanonnen opgesteld. Naast de koepels (waarvan de bepantsering thans volledig is verdwenen) zijn er een aantal bomvrije kamers voor de manschappen, de munitieopslagplaatsen, de keuken, de ziekenzaal enz. Bij de belegering in 1914 bleken de Forten niet te voldoen aan de verwachtingen. Het ongewapend beton en de pantserkoepels waren niet bestand tegen Duits bombardement met zware kalibers. Vrij vlug werd vestiging Antwerpen omsingeld en tot overgave gedwongen. Of er ooit één schot door het Fort van Brasschaat werd gelost is niet bekend. Na WO I werd het Fort heringericht als een infanteriesteunpunt met machinegeweren en later opgenomen in de verdedigingsgordel van het anti-tankkanaal tussen Berendrecht en Oelegem. Enkele opschriften herinneren nog aan de Duitse bezetters die er tijdelijk onderdak vonden. Daarna was het militaire belang volledig uitgeteld en startte langzaam maar zeker een periode van vernieling en verval.
Het Fort staat zeker in een mooie omgeving. Een omgeving die niet veel mensen te zien krijgen. Dankzij mijn hobby, het mountainbiken kan ik er komen. Het zijn mooie en indrukwekkende monumenten uit een roerige tijd.