Dag van de Arbeid:
Geschiedenis:
Voor 1 mei bekend ging staan als dag van de arbeid, gold het als een "viering van de meimaand", ofwel een lentefeest.
Aan de 1 mei-viering als viering van de arbeidersbeweging ligt de invoering van de 8 urendag ten grondslag. Alfred de Grote (848-899), koning van het Engelse Wessex, verkondigde voor het eerst de gedachten over een evenredige etmaalverdeling. De eis om slechts 8 uren per dag te werken werd in de 15e - en 16e eeuw veelvuldig onder de Engelse ambachtslieden gehoord.
In Frankrijk kregen de mijnwerkers door Filips de Tweede, de 8 urendag voorgeschreven. De pedagoog Comenius wees in de 17e eeuw op de opvoedkundige en vormende betekenis van een evenredige etmaalverdeling.
De sociaal bewogen ondernemer Robert Owen pleitte er in 1817 in Engeland voor om in werkplaatsen en fabrieken de 8 urendag in te voeren. Hij beargumenteerde zijn eis door er op te wijzen dat 8 uren werk en een goede organisatie van de arbeid een overvloed aan rijkdom voor allen kon scheppen en de nieuwste ontwikkelingen op technisch en chemisch gebied het niet meer noodzakelijk zouden maken om langer te werken dan 8 uren.
In Melbourne werden op 18 februari 1856 door werknemers en werkgevers voor het eerst overeengekomen de arbeidsdag te beperken tot 8 uren, nadat bouwvakarbeiders het werk neer hadden gelegd. In 1864 werd in Boston de "Workingsmen's Convention" gesticht waar Ira Steward pleitte voor een bij wet te regelen 8 urendag. In 1884 nam de "American Federation of Labor" een resolutie aan, waarin voorgesteld werd om vanaf 1 mei 1886 de 8 urendag ingevoerd te krijgen.
De datum 1 mei was niet zomaar gekozen. In Noord-Amerika was 1 mei "Moving Day". Op die dag werden bestaande arbeidscontracten vernieuwd, ging voor anderen op die dag een nieuwe in, werden bestaande woonruimte-contracten vernieuwd of betrokken de arbeiders elders een nieuwe woonruimte.
In Europa werd tot de jaarlijkse 1 mei-viering besloten op 21 juli 1889 op het oprichtingscongres van de Tweede Internationale in Parijs. Het doel was met de 1 mei-viering de strijd voor de achturige werkdag te versterken. Op 1 mei 1890 vonden in veel landen de eerste vieringen plaats.
De Engelse tekenaar Walter Crane (1845-1915) maakte voor die bewuste 1 mei 1890 zijn tekening "Labours May Day".
In de Verenigde Staten vond de dag van de arbeid oorspronkelijk ook op 1 mei plaats. Maar in 1886 vonden er rellen plaats in Chicago rond de 1 mei-viering. President Grover Cleveland verplaatste nu de viering naar de eerste maandag in de maand september, officieel om te vermijden dat 1 mei een herdenking van de rellen te laten worden, maar men kan ook motieven tegen het socialisme achter dit besluit zoeken. De eerste maandag van september werd gekozen, naar aanleiding van een parade, die de Knights of Labour in New York hadden georganiseerd op 5 september 1882.
Fijn, ik heb weer middagddienst.
Voor 1 mei bekend ging staan als dag van de arbeid, gold het als een "viering van de meimaand", ofwel een lentefeest.
Aan de 1 mei-viering als viering van de arbeidersbeweging ligt de invoering van de 8 urendag ten grondslag. Alfred de Grote (848-899), koning van het Engelse Wessex, verkondigde voor het eerst de gedachten over een evenredige etmaalverdeling. De eis om slechts 8 uren per dag te werken werd in de 15e - en 16e eeuw veelvuldig onder de Engelse ambachtslieden gehoord.
In Frankrijk kregen de mijnwerkers door Filips de Tweede, de 8 urendag voorgeschreven. De pedagoog Comenius wees in de 17e eeuw op de opvoedkundige en vormende betekenis van een evenredige etmaalverdeling.
De sociaal bewogen ondernemer Robert Owen pleitte er in 1817 in Engeland voor om in werkplaatsen en fabrieken de 8 urendag in te voeren. Hij beargumenteerde zijn eis door er op te wijzen dat 8 uren werk en een goede organisatie van de arbeid een overvloed aan rijkdom voor allen kon scheppen en de nieuwste ontwikkelingen op technisch en chemisch gebied het niet meer noodzakelijk zouden maken om langer te werken dan 8 uren.
In Melbourne werden op 18 februari 1856 door werknemers en werkgevers voor het eerst overeengekomen de arbeidsdag te beperken tot 8 uren, nadat bouwvakarbeiders het werk neer hadden gelegd. In 1864 werd in Boston de "Workingsmen's Convention" gesticht waar Ira Steward pleitte voor een bij wet te regelen 8 urendag. In 1884 nam de "American Federation of Labor" een resolutie aan, waarin voorgesteld werd om vanaf 1 mei 1886 de 8 urendag ingevoerd te krijgen.
De datum 1 mei was niet zomaar gekozen. In Noord-Amerika was 1 mei "Moving Day". Op die dag werden bestaande arbeidscontracten vernieuwd, ging voor anderen op die dag een nieuwe in, werden bestaande woonruimte-contracten vernieuwd of betrokken de arbeiders elders een nieuwe woonruimte.
In Europa werd tot de jaarlijkse 1 mei-viering besloten op 21 juli 1889 op het oprichtingscongres van de Tweede Internationale in Parijs. Het doel was met de 1 mei-viering de strijd voor de achturige werkdag te versterken. Op 1 mei 1890 vonden in veel landen de eerste vieringen plaats.
De Engelse tekenaar Walter Crane (1845-1915) maakte voor die bewuste 1 mei 1890 zijn tekening "Labours May Day".
In de Verenigde Staten vond de dag van de arbeid oorspronkelijk ook op 1 mei plaats. Maar in 1886 vonden er rellen plaats in Chicago rond de 1 mei-viering. President Grover Cleveland verplaatste nu de viering naar de eerste maandag in de maand september, officieel om te vermijden dat 1 mei een herdenking van de rellen te laten worden, maar men kan ook motieven tegen het socialisme achter dit besluit zoeken. De eerste maandag van september werd gekozen, naar aanleiding van een parade, die de Knights of Labour in New York hadden georganiseerd op 5 september 1882.
Fijn, ik heb weer middagddienst.
<< Home