Zeebenen & Shelltankers.

Jagend door het Goese Sas:

Tegenwind op de eerste dag van de traditionele Bietenrace op de Oosterschelde.
De bemanningen van de traditionele schepen moesten gistermiddag stevig aan de bak om hun historische schepen al jagend in Goes te krijgen. De Bietenrace was eerder op de dag voor de elfde maal van start gegaan in de haven van Sint Annaland. De Bietentocht is een tocht met traditionele zeilschepen, geënt op de jaarlijks terugkerende bietencampagne en het transport van bieten dat voorheen geschiedde per zeilschip. Dit jaar doen meer dan twintig schepen mee, in grootte variërend van twaalf tot ruim dertig meter.
Vandaag kwamen deze schepen aan in Zierikzee.
We begonnen de namiddag met een kapsalon en Biertje...
Zierikzee, MOOI...!
In Cafe "De Gekroonde Suikerbiet" (eigenaar Robbert Roggeband) was de prijsuitreiking en werden er de zeemansliedjes gezongen door "de Zierikzeese Havenzangers".
We zongen, "Meisje ik ben een Zeeman"...
Cafe "De Gekroonde Suikerbiet" was vroeger een bevrachtingscafe. Zierikzee was een van de havens waar de suikerbieten werden ingeladen.
Zeebenen & Shelltankers ;) voor een Smalschip.
Voor de poster: "met Biet de crisis in...". Cafe "De Gekroonde Suikerbiet". Hier zongen we wat;), en dronken we een biertje uit de oude tapkraan (120 jaar oud). Oh ja, ook nog 1,5 Kapsalon!
Dengan Armando untuk poster: "Wortel dengan krisis di ...". Cafe "The Crowned Gulawortel". Sini kami menyanyikan beberapa;), dan kami minum bir dari keran yang lama (120 tahun). Oh ya, juga makan 1,5 KapSalon!
Armando en ik hadden een SUPER dag...!

Er werd 's avonds ook nog een vuurspuug show gegeven!

Toch hebben we meer dan dit met suikerbieten. Ook in 2008 waren we al eens in een suikerbieten haventje. Namelijk voor de Cargill workshop in Renesse. Het haventje bij "De Heerenkeet".
Ook hebben we vanuit Cargill jaren product geleverd aan Nedalco in Bergen op Zoom.
Zierikzee By Night...

Historie goederenlijnen en de suikerfabrieken in Bergen op Zoom:

Zoals bij zoveel steden wordt het station bij Bergen op Zoom buiten de stadsmuren geprojecteerd. Roosendaal – Bergen op Zoom wordt geopend in 1863. Vijf jaar later kan worden doorgereden naar Goes en in 1873 naar Vlissingen. Het betreft hier Staatslijn F, de Zeeuwse lijn. Hij wordt in 1957 geëlektrificeerd. Pas nadat de militaire vesting is opgeheven (1867) krijgt het station een open verbinding met de stad.

In de jaren ’60 van de 19de eeuw verschijnen er drie suikerfabrieken in Bergen op Zoom, Wittouck in het zuidwesten, Van der Linden in het noordwesten en Firma Laane in het noordoosten aan het stationsemplacement.

Al snel zien de bedrijven het belang van het spoor in voor de aanvoer van suikerbieten uit de agrarische gebieden van Oost-Brabant en Zeeland. De Firma Laane vraagt een concessie aan voor een tramlijn naar Tholen. Deze wordt door de NV Stoomtrammaatschappij Bergen op Zoom – Tholenscheveer (BT) in 1882 geopend. De lijn loopt vanaf het stationsplein dwars door de stad, met aan de rand van de bebouwde kom een fabrieksaansluiting en buigt vervolgens in noordelijke richting naar Stavenisse. In 1886 wordt de tramlijn overgenomen en (in 1887) verlengd tot Ossendrecht (grens) (waar een aansluiting ligt naar Antwerpen) door de NV Stoomtramweg-Maatschappij Antwerpen – Bergen op Zoom – Tholen (ABT). Laanen heeft op deze wijze een groot grondstoffenpotentieel.

Wittouk legt in 1885 een normaalsporige goederenlijn aan vanaf het stationsemplacement via de zuidrand van de stad naar zijn fabrieksgebouwen. Een eigen stoomloc (in 1893 aangevuld met een tweede) verzorgt de tractie vanaf het station. In 1889 wordt een derde rail gelegd opdat ook tramwagens het bedrijf kunnen bereiken. Het aantal raccordementssporen neemt in de loop der jaren steeds verder toe. Wittouck gaat na wat overnames en naamveranderingen sinds 1908 door het leven als NV Algemene Suiker Maatschappij (ASM).
Goederenvervoer door het hart van een stad is lastig en ongewenst. Daarom legt de ABT in 1900 een lijn (die je de tweede stamlijn zou kunnen noemen) langs de noordgrens van Bergen op Zoom aan, terwijl de centrale tramlijn voor personenvervoer gehandhaafd wordt. Van der Linden sluit een overeenkomst met de ABT die inhoudt dat er een derde rail aan het spoor wordt toegevoegd waardoor ook normaalsporige wagens vanaf het station (via de aansluiting van Wittouck) kunnen worden aangevoerd.

In 1899 wordt ten westen van Wittouck de NV Zuid-Nederlandsche Melasse-Spiritus-Fabriek gebouwd (men is zeer creatief in het verzinnen van prachtige bedrijfnamen). Melasse is een afvalproduct van de suikerproductie, dat kan worden verwerkt tot de brandstof spiritus, een bio-ethanolfabriek ante dato! (vele jaren later wordt de naam veranderd in Nedalco). De spooraansluiting is al via het Wittouck-raccordement aanwezig. Hier ligt de oorsprong van de benaming spirituslijn voor de stamlijn(en) van Bergen op Zoom.

Firma Laane overleeft de fusiegolf in 1903 niet, Van der Linden legt het loodje tijdens een felle concurrentiestrijd in 1912. Twee jaar later verschijnt op het terrein van Van der Linden de NV Centrale Potaschraffinaderij. Potasch is een restproduct van de spiritusfabriek dat weer geraffineerd kan worden. De raffinaderij neemt het raccordement van Van der Linden over en het wordt vervolgens door de locs van Wittouk (die tot dan toe uitsluitend de zuidelijke stamlijn bedienen) geëxploiteerd. Er schijnen in de jaren ’20 jaarlijks tot 150 goederenconvooien van en naar het station gereden te hebben.
We schrijven 1917 als de fabriek van Wittouck door de Coöperatieve Beetwortelsuikerfabriek Zeeland, kortweg De Zeeland, wordt overgenomen. De Zeeland pakt het rigoureus aan, er komen sporen en losplaatsen bij en al in 1921 verrijst een geheel nieuwe fabriek met spooraansluitingen aan de zuidzijde van de Wittoucksingel waar de Coöperatie zelfs een nieuwe (en in 1969 al weer gedempte) haven, de Zeelandhaven laat graven. Het vervoer tussen fabriek en haven gaat eveneens per spoor. Om voldoende aanvoer te realiseren investeert De Zeeland in de bouw van de tramlijnen van Bergen op Zoom naar Lage Zwaluwe en Stavenisse. Het bedrijf is zelfs een van de initiatiefnemers van de in 1927 geopende rondlijn door (de zak van) Zuid-Beveland, een lijn die tot 1972 in stand gehouden is, …jawel voor het bietenvervoer. In 1925 investeert men nog in de stoomtram Breskens – Maldeghem om ook suikerbieten uit Zeeuws-Vlaanderen aan te kunnen trekken. Maar de kosten (m.n. voor de nieuwbouw van de inderdaad imposante opstallen) zijn te ambitieus in relatie tot de verdiensten. Lagere suikerprijzen op de wereldmarkt en hogere voor arbeid en spoorvervoer doen de Coöperatie uiteindelijk in 1929 de das om. De bieten worden verkocht aan Zevenbergen en Dinteloord.

In 1930 komen de gebouwen in handen van –alweer zo’n tot de verbeelding sprekende naam – het Syndicaat tot liquideering van de bezittingen der suikerfabriek Zeeland.