Fijne collega Marco van Weele in 't nieuws:

Witte Molen heeft een timmerman en kalk nodig
door Mieke van der Jagt (uit de PZC).

RILLAND - Daar zitten ze dan, met z'n tweeën, vader en zoon Van Weele, Lauw en Marco, respectievelijk de derde en de vierde generatie Van Weele op de Witte Molen in Rilland.

Vader Lauw en zoon Marco van Weele zijn samen vrijwillig molenaar op de Witte Molen in Rilland. foto Willem Mieras.

Ze snappen wel dat er op deze nationale molendag nauwelijks mensen de stelling beklimmen. ,,Het is niet zulk best weer en de huidige eigenaar, de gemeente Reimerswaal, heeft nauwelijks ruchtbaarheid gegeven aan het feit dat de molen open is.
Het verwondert Lauw van Weele weinig: ,,Reimerswaal lijkt niet zo zuinig op z'n molens, laat staan trots." De Witte Molen, een degelijke gemetselde stellingmolen, werd in 1851 gebouwd. Verschillende molenaars maalden erop, maar al voor de eeuwwisseling nam Leunis van Weele hem over. Zoon Cees volgde Leunis op, net als diens zoon, Lauw, daarna zou doen.

Die vertelt nu hoe het na de oorlog moeilijk werd in het molenaarsvak. ,,Met de Ramp kregen we de genadeslag. Alles was hier weg, er was geen boer meer die beesten had, niets dat de door ons gemalen spullen at." Tot 1969 bleef het bedrijf bestaan. De gemeente Rilland kocht de typisch Zeeuws gewitte molen in het besef dat dit een monument was dat voor het nageslacht bewaard moest blijven. Een restauratie bracht de Witte Molen, inmiddels eigendom van de gemeente Reimerswaal, in 1992 weer in tip-top toestand en Lauw bleef de molenaar, zij het met een vrijwillige status.

Zijn zoon Marco had het vak ook al in de vingers, maar moest de cursus voor vrijwillig molenaar volgen. ,,Ikzelf heb die cursus niet gevolgd. Het is enorm pittig. Je moet niet alleen alles weten van een korenmolen, zoals deze, maar ook van een oliemolen en zaagmolen moet je elk onderdeeltje kunnen benoemen. Ik ben vergroeid met de korenmolen, dat vind ik genoeg." Marco deed de cursus wel en sindsdien draaien ze de Witte Molen samen.