Nederland-Uruguay.

Vandaag de halve finale. We liggen goed op koers...!
3-2. We zitten in de finale.
Ik was al eens eerder in een finale, namelijk 1988 te Munchen.
Het Olympiastadion te Munchen, finale EK.

Hoe zat het ook al weer, 1988 de finale? De finale tussen het Nederlands elftal en het elftal van de Sovjet-Unie vond plaats op 25 juni in het Olympiastadion (München). In de groepsfase hadden beide ploegen elkaar reeds getroffen; het treffen was destijds geëindigd in een 1-0 overwinning van de Russen, die een groot deel van de wedstrijd het betere van het spel hadden. Het Oost-Europese team had het kampioenschap één keer gewonnen (1960) en was één keer op de tweede plaats geëindigd (1972). Voor de Nederlanders was het de eerste kans op een Europese titel.

Na ruim een half uur kopte Ruud Gullit de bal hard voorbij Dasajev, na een assist van Van Basten. De Russen - die enkele minuten daarvoor via Belanov een van hun weinige grote kansen hadden gekregen - probeerden een buitenspelval uit te voeren, maar lieten daarbij Gullit ongedekt. Tien minuten in de tweede helft volgde nog een doelpunt voor Nederland; Adri van Tiggelen speelde de bal vanaf het midden naar de linkerzijkant waarvandaan Arnold Mühren de bal schuin voor het doel langs schoot naar Van Basten, die de bal in één keer - uit een schier onmogelijke hoek - uit de lucht haalde en keeper Dasajev bovenlangs passeerde. Het doelpunt wordt door velen beschouwd als een van de hoogtepunten van het kampioenschap van dat jaar, en in de perceptie van sommigen van het Europees kampioenschap in het algemeen. De 2-0 stand bleef behouden tot het eind van de wedstrijd, hoewel een aan de Sovjet-Unie toegekende strafschop na een overtreding van Van Breukelen bijna voor de aansluitingstreffer zorgde. Het schot van Belanov werd echter door de Utrechtse doelman gestopt, en enkele minuten later werd de wedstrijd door de Franse scheidsrechter Vautrot beëindigd.