Louis Baseler uit Huijbergen

Huijbergen en omgeving. Wat maak ik er allemaal mee. Ik beschrijf hier mijn hobby, toerfietsen. Wat gebeurt er hier in Huijbergen en omgeving. Verder een beetje mijn kijk op de wereld vanuit Huijbergen. Huijbergen, mijn dorp op de Belgisch-Nederlandse grens: "The most interesting things in life exist at the boundary, both in the physical sense and metaphorically". Barry Lee.

woensdag, mei 31, 2006

Cerestar gaat weer Cargill heten.

Mothers Finest!



L.Baseler Huijbergen
Per 1 juni 2006, Cerestar a Cargill company, wordt weer Cargill!















Louis Baseler, Henk Driessen en Marco van Weele.
Met twee van mijn collegas voor het hoofdkantoor. Deze foto werd genomen i.v.m. de naamswijziging van Cerestar naar Cargill. Eind april 2006. Deze foto is genomen doorChristophe van der Eeckenuit Gent.

dinsdag, mei 30, 2006

Het weer.

Vandaag regen en zon.
het Weer
Niet veel om eens lekker een eind te gaan fietsen dus.
Vannacht lekker gewerkt! Gisteren wel 80 km gefietst op de mountainbike.

maandag, mei 29, 2006

Aardbeving in Yogyakarta.



Het waterpaleis van de Sultan
Het geboorte huis van mijn vader

Jalan Malioboro
Voor fort Vredeburg
Kantor Post













Vorig jaar waren we nog op vakantie in Yogyakarta. We hadden een familie reunie met mijn zus, Dick en Ruben en Jaimie. We kwamen elkaar tegen op de Borobudur. Nu is er dan die verwoestende aardbeving. De groepsfoto is genomen voor Fort Vredenburg. Verder zie je op de fotoos, het Kantor Post en Jalan Malioboro.
The Jakarta Post
Geld storten kun je op Giro 555: Giro 555

parkdag Huijbergen

Met Susie voor het gerestaureerde moeder Theresia beeld, "wijs ons de weg".


Boswachter Rob van der Made geeft uitleg.

















De drie boswachters.

Zondag zijn we naar de parkdag in Huijbergen. Het was er mooi opgezet. We hadden voor het eerst goed weer. Staatsbosbeheer was er met een stand. Ook het waterschap en Evides waren er aanwezig. Er stond een tent waar we o.a. Jupiler konden drinken.

Staatsbosbeheer
gemeente Woensdrecht
Uw water door Evides

Ochtend mooi weer.


Cargill
Cargill Nederland


Vanochtend was het nog redelijk weer. Een fietstocht gemaakt via Natuurreservaat de Kalmthoutseheide, naar Putte. Toen via het Moretusbos naar Zandvliet. Hier even naar de zeeschepen gekeken, en toen via de klim van Calfven weer naar huis. 50km op de teller.

zaterdag, mei 27, 2006

Huijbergen, dorp aan de grens

Huijbergen
Fraaie bossen, heidevelden en stuifduinen typeren deze kern. De hoogteverschillen in het landschap zijn aanzienlijk. Het hoogste punt 'De Pilberg' ligt 32 meter boven NAP. Fraai zijn ook de overgangen in het landschap tussen de geaccidenteerde en vlakkere gebieden door de relaties tussen bodemgebruik en reliëf enerzijds en nederzettingen en cultuurgrond anderzijds bij Pilberg, Staartse Duinen, Eiland en Overberg. De Walse Duinen, de Staartse Duinen en de zeven heuveltjes zijn vrij toegankelijk en zeer geschikt voor wandelrecreatie. Naast de bezienswaardigheden zoals het Wilhelmietenmuseum, molen Johanna en de gerestaureerde Kempische boerderij aan de Staartsestraat 37, heeft Huijbergen een kampeerboerderij, een camping en een manege. Voorts heeft de dorpskern gezellige terrasjes en eetgelegenheden waar het voor de toerist goed toeven is.

Huijbergen
Huijbergen is een dorp in de gemeente Woensdrecht (provincie Noord-Brabant, Nederland). Het dorp telt op 1 januari 2005 ongeveer 2180 inwoners.
Tot eind 1996 was Huijbergen een zelfstandige gemeente. In het kader van grote herindelingen in Noord-Brabant werd het toen toegevoegd aan de gemeente Woensdrecht. De gemeente Huijbergen had een oppervlakte van 10,64 km².
In de voormalige gemeente liggen de kernen Huijbergen, demer en Eiland.
Ethymologie van de naam Huijbergen
De plaats Huijbergen is officieel sinds 1263 bekend. De plaatsnaam Huijbergen is mogelijk afgeleid van het woord hoi (Germaans hoi voor waterig gebied).
Korte geschiedenis van Huijbergen
De geschiedenis van Huijbergen wordt gedomineerd door de Wilhelmieten van het klooster Bazeldonk uit 's-Hertogenbosch. Het gebied van het dorp Huijbergen werd door Elisabeth, de opvolgster van Hendrik IV (overleden in 1268) geschonken aan voornoemde orde in 1277.
Na het vertrek van de laatste Wilhelmiet in 1847 gingen alle rechten naar de kloosterorde Christelijke Broeders van de Onbevlekte Ontvangenis van de Allerheiligste Maagd en Moeder Gods Maria (kortweg: "Broeders van Huijbergen"). Zij begonnen met een weeshuis dat later uitgroeide tot een bekend internaat, genaamd 'Ste. Marie'.
Nadat een groot deel van het klooster en andere markante gebouwen van Huijbergen in 1944 verwoest waren door terugtrekkende Duitsers is het klooster hersteld en uitgebreid. Het internaat werd in de periode 1970-1980 gefaseerd gesloten. Enkele gebouwen werden helaas gesloopt.

Ik ben Laura


Ik ben Laura
En ik ben negen jaar,
mijn hobby's zijn blokfluiten en jazz-balletten gym en zwemmen, en later wil ik gitaar spelen.

De Koninklijke Onderscheiding voor Louis Baseler












Mijn vader ontving dit jaar een Koninklijke Onderscheiding. Hier op de foto samen met Angela en Laura.
Dit was op het gemeentehuis van Woensdrecht.
L.Baseler


De heer Louis Baseler, coördinator van Pelangi en gastspreker van het project Gastsprekers WO II, ontving een lintje op 28 april j.l.
quote
Beste mijnheer Baseler u bent een bijzondere man. U mag met recht worden gekwalificeerd als "iemand die zijn hart op de juiste plaats heeft en zich geruime tijd ten bate van de samenleving heeft ingespannen en andere heeft gestimuleerd". Als waardering voor uw positieve levenshouding en uw actieve houding om zich belangeloos in te zetten voor allerlei maatschappelijke activiteiten heeft Hare Majesteit u benoemt tot Lid in de Orde van Oranje Nassau.
Indische weblog


's Middags had ik mijn ploegenuitje van de E-ploeg. Een keer per jaar gaan we dan gezamelijk iets buiten werktijd ondernemen. Dit jaar gingen we met de E-ploeg op Golf Clinic. Dit was op Golf centrum Reymerswael. Hier zijn wat foto's van deze middag. We kregen les van Babette van Hal. Ze komt net als ik uit Huijbergen. We hebben erna een onderlinge wedstrijd gespeeld. Na afloop was er een barbeque, met een prachtig uitzicht op de Westerschelde. Tijdens de barbeque namen we afscheid van David Vreeken, die onze wachtchef was. Hij gaat nu voor een dagdienstbaan in de tarwefabriek. Kees van Zunderd gaat finishing doen. We krijgen nu Ron Kouveld, die weer terug komt uit de fabriek in Efremov, Rusland.

We namen afscheid van David Vreeken
Babette van Hal uit Huijbergen
Louis in aktie, ook Huijbergen

Angela




Ik ben Angela en mijn hobby's zijn dwarsfluiten en jazz-balletten. En ik ben nu tien jaar. Dit is de website van mijn jazzballet clup TDC

Kornuiten


Cargill Nederland

Vandaag weer middagdienst. Dus op de fiets naar Cargill Bergen op Zoom. Hoe zal het weer zijn? Het weer in Zeeland
Hier ligt af en toe het schip in de haven van Den Engh, de Smal Agt.
Den Engh

vrijdag, mei 26, 2006

De Amstel Gold Race Week-end Valkenburg

Laura Baseler
Angela Baseler















Hier met Indonesische vrienden















Boven op de Keutenberg, 22% stijgingspercentage
Samen met Christ Hoedelmans, mijn collega.
Gehaald, aan de finish, 150km in zo een 6 uurtjes!!




amstelgoldrace

Cargill


Cargill

Dit is het bedrijf waar ik al jaren werk. Het is een groot Amerikaans bedrijf. Ik werk in de voedingsmiddelen industrie. Manufacturing. Het bedrijf waar ik werk staat in Bergen op Zoom. Ik woon in <Huijbergen. En fiets er elke dag naar mijn werk.

grainnet

Naam : Marja Baseler


Dit is mijn zus. Zoals al geschreven de bekende kinderboeken schrijfster. Marja Baseler is haar adres



Persoonlijk paspoort
Naam : Marja Baseler
Geboortedatum : 23 juni 1959
Kinderen : 2 zoons
Lievelingseten : Indisch en patat (niet tegelijk)
Hobby’s : accordeon spelen, lezen, boeken schrijven, dansen
Sport : hardlopen
Gek op : chocola
Hekel aan : hondenpoep op straat

Wie ben ik?
Als kind was ik al gek op boeken. Ik las álle boeken uit de bibliotheek. Zelfs heb ik een keer een voorleeswedstrijd gewonnen. Daarvoor kreeg ik een sprookjesboek én een gratis abonnement op de bibliotheek.

Ik kom uit een gezin met vier kinderen en heb een Nederlandse moeder en een Indische vader--> Louis Baseler. Mijn eerste baan was als juf op een school voor speciaal onderwijs. Daarna heb ik pedagogiek gestudeerd. Op die opleiding leer je alles over kinderen. Ook heb ik veel gereisd.

Natuurlijk ben ik ook in Indonesië geweest, het land waar mijn vader vandaan komt. Later werd ik docent op een opleidingsschool voor ziekenverzorgenden. Daar maakte ik zelf het lesmateriaal voor de leerlingen. Ik probeerde moeilijke dingen zo op te schrijven dat het makkelijk lijkt.

Schrijven begon ik steeds leuker te vinden. Ik ben toen eerst schoolboeken en daarna kinderboeken gaan schrijven. Nu ben ik schrijfster van beroep.

Waar woon ik?
Ik ben geboren in Dordrecht. Daarna heb ik nog in Dongen, Huybergen en Rotterdam gewoond. Nu woon ik met mijn man en zoons in hartje Utrecht. Ons huis is gebouwd in 1904 dus écht oud. Helemaal boven op zolder heb ik mijn werkkamer. Het is een piepklein kamertje maar wel heel erg knus. Als de kinderen naar school zijn ga ik meteen aan de slag. Dan is het lekker rustig in huis.
De kinderen nemen brood mee naar school dus ik kan de hele dag schrijven. Soms ga ik naar de bibliotheek om iets op te zoeken. Als ik op zoek ben naar een goed idee ga ik ook wel eens op een terrasje zitten in de zon. Daar komen de ideeën vanzelf aanwaaien!

Wat is er zo leuk aan schrijven?
Dat je van niets iéts maakt. In het begin heb ik niets. Niet eens een idee. Alleen maar een leeg scherm op mijn computer. Dan begin ik met schrijven. Het wordt –in mijn geval- eerst een rommeltje van allemaal losse zinnen en stukjes tekst door elkaar. Na een tijdje kan ik er zelf geen touw meer aan vast knopen. Ik zie het dan helemaal niet meer zitten. Maar dan ineens weet ik precies hoe het verder moet. Als vanzelf komen er dan steeds meer bladzijden bij. En voor ik het weet is het boek af.

Bijna af moet ik zeggen want daarna komt het moeilijkste nog. Een voorwoord schrijven én de tekst voor de achterkant van het boek. Daar heb ik een hekel aan en dat zou ik liefst over willen slaan. Als alles klaar is lever ik de tekst in bij de uitgeverij. Dat vind ik altijd wel spannend want stel dat ze het maar niks vinden! Maar gelukkig is dat nog nooit gebeurd. Dan hoor ik er wekenlang niks meer van.

Als ik de tekst heb ingeleverd is een boek nog lang niet klaar. Een tekenaar gaat aan de slag met de tekeningen. Bij mijn eerste boek zijn grappige tekeningen gemaakt door Gertie Jaquet. Zij is ook bekend van haar tekeningen in de Taptoe. Ook voor mijn andere boeken zijn beroemde tekenaars aan het werk geweest zoals Dagmar Stam en Harmen van Straaten. Daar ben ik natuurlijk wel een beetje trots op!

De mensen van de uitgeverij bedenken samen met de vormgever welk papier en wat voor soort letter bij het boek past. Ze kijken de tekst daarna ook nog een keer na op fouten. Een vormgever puzzelt net zo lang tot de tekst en tekeningen goed bij elkaar passen. Daarna wordt het boek gedrukt.

Na lang wachten wordt er dan opeens bij mij thuis aangebeld. En staat de uitgeefster voor de deur om mij het gloednieuwe boek te brengen! Meestal brengt ze ook nog een bloemetje mee. Het is dan echt feest in huis. We halen taart of we gaan poffertjes eten. Ik zet het boek op een opvallende plek in huis zodat iedereen het kan zien. Daarna ga ik elke dag wel eventjes naar de boekwinkel om te zien of het boek daar ook al ligt. Kortom, boeken schrijven is hartstikke leuk!


--------------------------------------------------------------------------------

© Patricia van der Camp heeft de foto's gemaakt en de tekeningen zijn van Dagmar Stam.

donderdag, mei 25, 2006



Amstel Gold race net voor de start.

Lt. Colonel Robert L. Baseler

A welcome interlude in the ceaseless round of combat missions was the visit 10 August by Bob Hope and his company, including Frances Langford, Jack Pepper, and Tony Romano. A delegation from the 325th Fighter Group met the actors at El Alouina Airport in Tunis and flew them back to Mateur in a B-25 bomber. After lunch in the Group Headquarters mess hall, the Hope company presented a performance on a temporary stage behind the big Nissen hut chapel. The visit of these entertainers was one of the biggest morale builders the group had had since leaving the States.

The above events had taken place during the first year of the 325th Fighter Group’s existence. And from a point of view of geography, they represented an odyssey that carried the group from one end of North Africa to the other on the heels of the retreating enemy. From the base at Tafaraoui where the three echelons, Air Flight, and Ground, had regrouped after the overseas trip, the group moved to Montesquieu on 7 April 1943. Here it remained until 6 June at which time it moved to Souk el Khemis, where it remained but 10 days. On 17 June it moved to Mateur, Tunisia and operated from the base that had been the target for its first mission.

On 5 July, command of the 325th Fighter Group changed when Lt. Colonel Gordon H. Austin was transferred to Command of the 319th Bomb Group. He was replaced by Major Robert L. Baseler, former Operations Officer and Commanding Officer, of the 319th Squadron.

By the end of the Sicilian Campaign on 17 August 1943, 325th Fighter Group had, in 4 months of combat established a record that was outstanding for so young a unit. Operating first under 2nd Air Defense Wing, of the 12th Air Force, and then under Northwest African Strategic Air Force, it had flown 110 missions, 3233 sorties, shot down 128 enemy planes, to its own loss of 26 P-40s, and escorted 1100 bombers without losing one to enemy aircraft action.

The final month of its operation with the P-40 discovered 325th Fighter Group engaging in the softening-up of the island of Sardinia. Engaging in bomber escort, strafing, fighter sweeps, and bombing missions, the P-40s were almost solely responsible for the capitulation of the Italian garrison on that island.

The period from 22 September through 31 October 1943 was one of transition both for the pilots and enlisted personnel who service the planes. New P-47 type aircraft arrived and were assembled at Casablanca, Algiers, and Bizerte; and then they were flown to the base at Mateur. Civilian technicians and test pilots were attached to the group to instruct flyers and to test planes. Lectures, distribution of printed matter, and actual operation of the new planes were the principal methods of instruction. With the arrival of high-flying P-47s came a change of assignment for the group from the 42nd Medium Bomb Wing to the 5th Heavy Bomb Wing.

During this period a series of forums for all personnel was instituted. Topics chosen concerned current events and progress of the war. These were very beneficial in that they acted as a mental stimulant at as time when there was no combat operations.

On 27 September, the groups was visited by Major General James J. Doolittle. The leader of the first formation to bomb Tokyo presented Distinguished Flying Crosses to Lt. Colonel Robert L. Baseler, Captain Herbert W.Andridge and Lt. Ebert W. Smith. The General also presented the Soldiers Medal to Sergeant James Johnstone.

The onslaught of North Africa’s rainy season rendered field and runway at Mateur #2 unsuitable for operations or training. On 4 November 1943, 325th Fighter Group moved to Soliman, Tunisia, where the transitional phase from P-40 to P-47 continued, and preparations started for a major move to Italy.

Kornuiten

Kornuiten

Vandaag lekker gewerkt op Cargill Bergen op Zoom

He he, de ochtend dienst zit erop

zaterdag, mei 13, 2006

CMO (Cargill Manufacturing Operations) cursus Cargill in Sas van Gent

Gene Fox

Niels Kreukniet en Ronald Schepers
Keith Pickering
Louis Baseler

Free Counters
007counters.com
View My Stats